بررسی رابطه بین سبک های شوخ طبعی با ابعاد فرسودگی شغلی پرستاران شهر نجف آباد در سال ۱۳۹۲

زمینه و هدف: پرستاران به خاطر ماهیت کار خود، تنشهای شغلی متعددی را تجربه میکنند. بدون به کارگیری راهکارهای مؤثر برای مقابله با این تنشهای شغلی، فرسودگی شغلی ایجاد میشود که پیامدهای ناشی از آن موضوعی مسئله ساز است. از این رو مطالعه در این زمینه، میتواند موجب برنامه ریزی صحیح شود. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین سبکهای شوخ طبعی سازگار و ناسازگار با ابعاد فرسودگی شغلی پرستاران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 146 نفر از پرستاران زن شاغل در بیمارستانهای عمومی شهر نجف آباد در سال 1392 که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های فرسودگی شغلی maslach و سبکهای شوخ طبعی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss ویرایش 18 و آزمونهای همبستگی pearson و regression گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.  یافته ها: نتایج نشان داد که سبکهای خودارزنده سازانه و خودتحقیرگرانه میتوانند خستگی هیجانی را پیش بینی کنند (25/0=2r). عملکرد شخصی از طریق سبکهای پیوندجویانه، خودتحقیرگرانه و پرخاشگرانه قابل پیش بینی بود (23/0=2r) و مسخ شخصیت را فقط سبک شوخ طبعی پیوندجویانه توانست پیش بینی کند (07/0=2r). نتیجه گیری: از آنجایی که سبکهای شوخ طبعی سازگار و ناسازگار نقش مهمی در پیش ینی فرسودگی شغلی دارند، استفاده از شوخ طبعی مثبت برای پرستاران که در هر لحظه با موقعیتهای استرس آور متعدد مواجه میشوند، راهی به سمت کاهش فرسودگی شغلی است.